Μαίρη Αυγούστα Λη

του Ανδρέα Φουσκαρίνη


Στου πόθου τα ξόβεργα πιασμένη
Για του αδελφού τη θερμή την αγκάλη
Ζεις
Υπομένεις
Υποφέρεις
Μαίρη Αυγούστα Λή.
Πόσες οι στιγμές που μπορείς να χαρείς
Του έρωτα τα άδυτα ρίγη
Πόσες οι στιγμές που μπορείς να κορέσεις
Του αδελφού τον ακόρεστο πόθο
Για ό,τι γλυκό κι αποτρόπαιο;
Πόσες οι στιγμές άραγε
Μαίρη Αυγούστα Λή
Που ησυχάζει η ανήσυχη σκέψη
Μακριά από του κόσμου
Τη σκληρή κι ανειρήνευτη πάλη
Και φωλιάζει η αγάπη στο κέντρο της ύπαρξης;
Τούτες τις άδολες ώρες του πάθους
Το ανθρώπινο κτήνος τρομάζει τον άνθρωπο
Κι καρδιά δε χωράει
Παρά μονάχα τον ίσκιο της
Μαίρη Αυγούστα Λή.