Ι΄
Σαν ξεκινήσαμε κάποιο πρωί
Δεν μετρήσαμε
Τις ατελείωτες ώρες της αναμονής
Τις μέρες της φρίκης
Και δώσαμε την καρδιά μας στη χαρά
Λεύτερα κι ασυλλόγιστα.
Το ίδιο αστόχαστα ριχτήκαμε
Κατάμουτρα στο άστρο της μέρας.
Το πύρωμά του λαμπρό
Κατάκαψε τ’ άυλα φτερά μας
Και κάτω
Το πέλαγος το πράσινο
Καραδοκούσε φιλήδονα
Να ρουφήξει τα μαύρα κορμιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου