Γ΄
Ραγισμένες καρδιές των ανθρώπων
Και σπίτια λευκά κι ακατοίκητα
Έργο του Εγκέλαδου
Φρικτό και αποτρόπαιο
Στην πολύβουη κάποτε πόλη.
Μπροστά μας το πέλαγος το πράσινο
Ξετυλίγει
Αργά και τελετουργικά
Το κορμί του
Και μέσα μας
Τίποτ’ άλλο σύντροφοι
Από μαύρα τριμμένα λιθάρια
Και κραυγές μυριάδες κραυγές
Ούτε μια λέξη ολόκληρη
Να μας ζεστάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου