Στο ρυθμό της αγάπης

του Ανδρέα Φουσκαρίνη
Καρδιές που χτυπούν στο ρυθμό της αγάπης
Γλυκιά μουσική που λαμπρύνει τη σκέψη
Φτερωμένες ελπίδες μιας ζωής που ξοδεύτηκε άσκοπα
Δίχως πίκρα και πόνο ή μεταμέλεια
Που στου έρωτα το άδολο πάθος βαθιά βυθισμένη
Θα σκεπάσει τα πάντα με ορμή θεϊκή
Σαν γλυκός καταρράκτης μιας πρωτόφαντης χάρης.


Είναι τάχα φαντάσματα τούτες οι σκέψεις;
Οι άγγελοι μόνο θα ζουν
Στον ανείδωτο κόσμο του γέλιου;
Δεν μπορεί κι ανθρώπινη φύση
Ν’ απολαύσει τις τέτοιες στιγμές, να χορέψει
Το νικητήριο χορό
Για το τέλος του κτήνους που σέρνει μαζί της;
Τάχα
Τίποτα
Πιά;
Ελπίδα
Καμιά;