Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Τα φτερά των αγγέλων

του Ανδρέα Φουσκαρίνη


Πώς χτυπούν τα φτερά των αγγέλων
Στο ρυθμό της αγάπης
Μ’ ένα πόνο βαθύ κι απροσμέτρητο!
Έτσι μας λένε τουλάχιστο…
Την ίδια στιγμή που ο αγέρας σφυρίζει μονότονα
Στους ψηλούς καλαμιώνες
Και τρομάζει τα δέντρα που στέκονται όρθια.
Πού νάβρει κανείς τον καιρό να σταθεί
Ν’ ανασάνει στο ξέφωτο
Μακριά από την πίσσα, τη σκόνη του δρόμου, τη μπόχα των ουρητηρίων,
Τα πυκνά σύννεφα του καυσαέριου!
Δίχως μέτρο κανένα η φύση
Τραβάει το σκληρό μονοπάτι του τέλους
Που ο άνθρωπος τρέχει να προλάβει
Τραγουδώντας ανίσχυρα ξόρκια.


Λυπηθείτε τον
Οι γενιές των μελλοντικών παρατηρητών
Της ανερμήνευτης συμπεριφοράς του
Ρίχτε του μια στοργική ματιά,
Με συγκατάβαση
Χειροκροτήστε τον
Στην τελευταία του παράσταση πάνω στη Γη
Και κλάψτε τον
Κηδέψτε τον με τιμές
Κατά τα θέσμια και τους νόμους του παγκόσμιου κράτους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου