Β΄
Εκείνοι που νυχτοπερπατούν
Γνωρίζουν τον κόσμο καλά
Και πασχίζουν μονάχοι της ζωής το ακεραίωμα
Από δύσκολους κι άβατους δρόμους.
Αλεξανδρινοί Αθηναίοι Λονδρέζοι
Λυτρωμένοι από το βάρος της αόριστης σκέψης
Μπορούν και τρομάζουν τον κόσμο καθημερινά
Κι εμείς… Τι τα θες τώρα
Πράγματα που δεν τα μπορείς
Τα συλλογίζεσαι;
Ψυχή μου κρατήσου γερά στις επάλξεις
Κι ώρα την ώρα θ’ αρχίσει ξανά
Το μεγάλο τραγούδι. Μα ως τότε
Γαλήνη στη χώρα των τάφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου