Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Σόλων, 612 π.Χ.

του Ανδρέα Φουσκαρίνη


Στόλισε την ωραία κεφαλή του με άνθη πασχαλιάς και δάφνες
Και με σχισμένο το χιτώνα του, χωρίς ιμάτιο
Ανέβηκε στο βήμα των ρητόρων.
Στα ροζιασμένα από την πίκρα μάγουλα
Ρόδακας αρχαϊκός ζωγραφισμένος
Με πινελιές αδρές.
΄Ιωμεν ες Σαλαμίνα
Μαχησόμενοι περί νήσου ιμερτής. Φωνή
Σπασμένη από τον πόνο και το μίσος
Που την ψυχή της πόλης ρήμαζε καθημερινά.
Σαράκι αδηφάγο. Χαλεπόν τ’ αίσχος
Απωσόμενοι. ΄Ετσι τρελός
-ή σαν τρελός-
Οδήγησε το παθιασμένο στράτευμα
Κι η δάφνη στόλισε τη νιότη της Αθήνας.
Το χαλεπόν το αίσχος
Χαρά και δόξα έγινε κι αρχή
Για το θεμελίωμα του Λόγου και τις γενναίες πράξεις
Της λευτεριάς και της δημοκρατίας.


(Ποιο αίσχος και ποια Σαλαμίνα;
Και χαλεπόν; Και απωσόμενοι;
Αυτό το απωσόμενοι πού πάει;
Ποιος λόγος και ποια λευτεριά; Και ποια δημοκρατία;)
Η μια κατάκτηση που φέρνει την άλλη
Κι η πατρίδα
Κήρυκας διαπρύσιος της βίας και φύλακας της τάξης φοβερός!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου