Ο Διομήδης

Του Ανδρέα Φουσκαρίνη


Ο Διομήδης ήταν γενναίος και γιαυτό πολεμούσε ακατάπαυστα στα διάφορα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενος τα γενικότερα συμφέροντα της χώρας. Στην τελευταία μάχη όμως στην οποία έλαβε μέρος ως αρχηγός επίλεκτων τμημάτων λοκατζήδων και άλλων ομάδων καταστροφής και ενώ ετοιμαζόταν να εκσφενδονίσει το δόρυ του κατά επερχόμενου Ρωμαίου στρατηλάτη και εραστή σφριγηλών νεανίων, σεισμός 8,9 της κλίμακας του Ρίχτερ τον έριξε κάτω και την ίδια στιγμή ένα κουνούπι υπερμέγεθες όσο και η βάλανος του πέους του σφηνώθηκε βίαια στον αριστερό οφθαλμό του για να πληρωθεί το ρηθέν υπό των Ελλήνων « ΄Εστι Δίκης Οφθαλμός» και να σωθεί έτσι ο ωραίος Λατίνος ερωτιάρης, ως δια μαγείας θεϊκής, η δε Ωραία Ελένη του Μενελάου ανηρπάγη υπό νεφέλης λευκής εξ ύδατος συμπεπυκνωμένου και οδηγήθηκε αμέσως στα ουράνια δώματα του Δία, ως αντιπροίκι για τον έξοχο Γανυμήδη.
΄Έτσι, ο πόλεμος τελείωσε την ίδια στιγμή που άρχισε κι ας λέει άλλα η Ιστορία, γιατί πράγματι δεν υπήρχε πια λόγος σοβαρός για τη διεξαγωγή του κι ο ΄Όμηρος έσπασε από τη μανία που τον έπιασε για το γεγονός αυτό τη φόρμιγγά του και τόριξε στους αμανέδες για να διασκεδάζει τη μακρόσυρτη ανία αρχόντων και αρχομένων των χωρών της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου.