Β΄
Τούτες τις δύσκολες ώρες
Που το δάκρυ παγώνει στην άκρη του βλέφαρου
Και η σκέψη ματώνει σε κάθε της άγγιγμα
Τούτες τις ώρες
Που ο πόνος ξεραίνει τις κούφιες ελπίδες
Και πεθαίνουν τα όνειρα πριν γεννηθούν
Η γλυκιά προσμονή μιας ζωής
Που δεν ζήσαμε
Φωλιάζει στα βάθη της ύπαρξης
Καρτερώντας την ώρα που θάβγει στο φως
Να φωτίσει τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου