Του Ανδρέα Φουσκαρίνη
Ο Αδαμάντιος Κοραής, με μαύρο περιβραχιόνιο στο κάτασπρο χέρι του και μ’ ένα νεράντζι σφηνωμένο στα κενά της μασχάλης του, ατενίζει απαθής και αδιάφορος τις ορδές των Ούννων και των Πατζινακών που κατεβαίνουν την Πανεπιστημίου σε πλήρη σχηματισμό ενώ κάτω από τη χλαμύδα του Βελεστινλή και το μαύρο ράσο του Πατριάρχη άγνωστος αριθμός ποικιλόμορφων μελανοχιτώνων επιβητόρων της Δεξιάς γλιστρούν ύπουλα αλλά με τάξη στο κέντρο της παράταξης για να επιφέρουν εκ των έσω την αναμενόμενη απ’ όλους διάσπαση των δυνάμεων που θα καταλάμβαναν το χώρο ως λάφυρο νίκης περιφανούς. Η βροχή όμως που επακολούθησε, ραγδαία και απρόσμενη πλην όμως θεαματική, απέτρεψε εντελώς την αναμενόμενη σύγκρουση και τα μεγάφωνα, ελλείψει συνθημάτων, μετέδιδαν συνεχώς και χωρίς ντροπή το «ένα νερό κυρά-Βαγγελιώ» και κατά σπανιότερα διαστήματα το περίφημο εκείνο τραγούδι της Γαλάναινας την οποία, κατά την παράδοση, ερωτεύτηκε κάποτε Λαλαίος αγάς όταν την αντίκρισε να ιππεύει περήφανη και ευσταλής το άλογό της στις όχθες του Ηλειακού Πηνειού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου