Στο Γιώργο Γώτη
Του Ανδρέα Φουσκαρίνη
Το πτώμα ήταν βαπτισμένο στη φορμόλη. Τα γεννητικά όργανα τέμνοντα καθέτως και οριζοντίως τις σχισμές του υπάρχοντος αέρα δεν έδειχναν με ακρίβεια το φύλο παρά τις προσπάθειες γιατρών και νοσοκόμων. ΄Ήταν άρρεν; ΄Ήταν θήλυ; Η γλυκιά και σεμνή Πουλχερία με τις ακαθόριστες καμπυλότητες ή ο Μέγας Αττίλας επιτιθέμενος με τις ανίκητες ορδές του κατά των Ρωμαϊκών λεγεώνων; Ο συντηρητής πτωμάτων του εργαστηρίου της ανατομίας καθώς και ένας νεαρός οδοντίατρος που το ερευνούσε απ’ όλες τις πλευρές αδυνατούσαν πλήρως ν’ απαντήσουν στα εύλογα ερωτήματα των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. ΄Όμως ο συντηρητής, επειδή και ο ίδιος είχε την περιέργεια αλλά και επειδή ένιωθε συγχρόνως αβάσταχτο το βάρος της ευθύνης στους αδύναμους ώμους του, καραδοκούσε τη στιγμή κατά την οποία το πτώμα θα τεμαχιζόταν κρυφά για να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση και να λυθεί επιτέλους το μέγα τούτο μυστήριο του σύμπαντος. Πλην όμως εις μάτην! Το μυστήριο, δυστυχώς, δεν διελευκάνθη ποτέ γιατί όλοι οι τεμαχιστές επιστήμονες και μη είχαν αποθάνει προ πολλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου