Νύχτες

Οι νύχτες είναι ψυχρές, παγωμένες,

οι ποδηλάτες πριν απ’ το τέρμα

λύνουν τα κορδόνια τους κι εγκαταλείπουν οριστικά τον αγώνα.

Οι θεατές μάταια περιμένουν να τους επευφημήσουν.

΄Αλλοι μιλάνε για στημένους αγώνες,

για την απεμπόληση των δικαίων,

των ιερών και οσίων.

Ο αλυτάρχης είναι νεκρός, οι κριτές

μελετούν τις σημειώσεις τους,

τις λεπτομέρειες εκείνες που θα τους επιτρέψουν

να γίνει ο αγώνας δίχως αθλητές.

Η νύχτα φεύγει,

το φως της μέρας διαλύει τη σύναξη.

Ο καθένας τραβάει το δρόμο του.

Είναι κάτι μέρες ηλιόλουστες

που δεν ξέρεις πώς ν’ αντικρίσεις τον ήλιο

και κλείνεσαι στο καβούκι σου σαν τη χελώνα,

μετρώντας τις μέρες που περάσανε,

μετρώντας τις μέρες που σου απομένουν,

να γίνεις ένα με τις νύχτες,

που είναι ψυχρές, παγωμένες,


χωρίς αθλητές, ποδηλάτες, κριτές και κοινό.

Τις νύχτες που λύνεις και συ τα κορδόνια σου

και αγγίζεις επί τέλους το τέρμα.